voor Keith Armstrong
Die nacht vertel je over
je vader, splinters in zijn
handen, ploeterend op de werf.
Je moeder, een meisje
dat de vogels voert.
De Brit die drank bestelt
in Duitsland.
'Ein Bier bitte und
ein Martini for the wife.'
'Sweet or dry?'
'Ein bitte.'
We lachen.
Twee Ieren gaan naar Rome.
Ze komen in een bar
en vragen wat de paus drinkt.
'Crème de menthe.'
'Two pints of crème de menthe.'
Na vijf pints zegt de ene Ier
tegen de andere:
'No wonder they're carrying
him around in a chair.'
Zo wordt het ochtend.
Het regent.
Jij belt een taxi. Wacht.
Een onhandig kind per
ongeluk oud geworden.
Een laatste handdruk,
een innig woord.
Later bel ik: 'alles goed?'
Je stem klinkt nachtelijk
en vertrouwd.
Rense Sinkgraven
